آب را به روی حسین بستند، همچنان که به روی عثمان
سعید رمضانی | جمعه, ۲۴ آبان ۱۳۹۲، ۰۶:۲۵ ب.ظ
عبید اللّه ، شمر بن ذى الجوشن را با چهار هزار سوار ، به سوى او فرستاد و به عمر بن سعد نوشت : «هنگامى که این نامه ام به تو رسید، به حسین بن على ، مهلت نده و گلویش (گربانش) را بگیر و میان آب و او ، مانع شو، همان گونه که میان عثمان و آب ، در روز حادثه قتل عثمان ، مانع شدند». (+)
نکته: حسین در آن واقعه در حال دفاع از خانه عثمان از دست افراد خشمین بود. (توضیح بیشتر)
دفاع امام از عثمان بدان معنا نیست که حضرت حکومت وی را قانونی دانسته و بدان جهت از عثمان دفاع کرده و مانع قتل او گردید.
حضرت علی(ع)از او دفاع کرد و کوشید مردم او را نکشند:
1) رفع اتهام : انتقادهای شدید امام از عثمان موجب شده بودکه این نگرش به وجود آید که امام مخالف عثمان بوده و ممکن است وی را به قتل برساند. امام بدان جهت به دفاع از عثمان پرداخت تا به قتل وی متهم نشود
2) جلوگیری از خلیفه کشی : امام علی(ع) به رغم آن که خلافت عثمان را غیر قانونی می دانست، ولی قتل وی را بدین صورت که انقلابیون به در خانة وی رفته، او را به قتل برسانند، جایز نمی دانست. اگر عثمان بر فرض این که مستحق قتل بود، باید محاکمه و طبق قانون با او رفتار می شد.
3) جلوگیری از فتنه : امام با دفاع خود از عثمان در صدد بود که جریان بدون خونریزی خاتمه یابد و جلو برخی از فتنه ها و توطئه ها گرفته شود. امام دقیقاً پیش بینی می کرد که بعد از قتل عثمان برخی از اطرافیان و دوستان او مانند معاویه از قتل او استفادة ابزاری نموده، زمینه های فتنه های بزرگ را فراهم خواهندکرد