آیا نمره باید همان نمره سر امتحان باشد؟
نمراسعید به سبک نام‌گزاری قضیه‌های معروف با نام دانشمندانی که آن‌ها را مطرح کرده‌اند، نام‌گزاری شده. نمره + سعید
به هر حال.
استادی داریم که به یک فرد که نمره ۲ گرفته بود، نمره قبولی داده و گفته که این نمره را دادم که ترم بعد قیافه‌ات را نبینم. این استاد به اکثر دانشجویان هم که نمره قبولی را نگرفته‌اند به راحتی نمره قبولی داده و شیفت‌های چند نمره‌ای در تاریخ استادی‌اش امری متداول است.
و اما فرضیه:
«نمره‌ای که در کارنامه درج می‌شود باید همان نمره‌ای باشد که در امتحان آخر ترم (بدون ارفاق) می‌گیرد» (البته با این فرض که امتحان میان‌ترم یا تکلیف نمره‌داری در طول ترم مطرح نشده.)
و اما شرایط:
۱ – اگر فرض کنیم که یک دانشجوی بسیار فعال در کلاس داریم که طبق فعالیت‌های کلاسی و احیانا ارزیابی‌های طول ترم مشخص شده که به درس مسلط است، این دانشجو در روز امتحان به دلیلی به مشکل بخورد و نتواند امتحان را آن طور که اطلاعات دارد بنویسد، در آن صورت ارزیابی فقط بر اساس میزان مطالب نوشته شده در آخرین امتحان، ارزیابی درستی نیست و باعث می‌شود این دانشجو مجبور شود یک ترم دیگر این درس را بخواند و هزینه زیادی را متحمل شود.
۲ – اگر فرض کنیم که دانشجویی اصلا به درس اهمیت نمی‌دهد و هیچ درکی از درس ندارد و سر جلسه فقط ۲ نمره نوشته، در این صورت تجربه ثابت کرده (طبق تجربه‌های همان استاد) که این دانشجو هرچند ترم هم که این درس را انتخاب کند این درس را پاس نخواهد کرد. پس چه بهتر وقتی که استاد وظیفه‌اش را انجام داد و درس را ارائه کرد به این دانشجو نمره‌ای قبولی بدهد تا حضور این دانشجو سرکلاس باعث پایین آمدن کیفیت درس نشود، مخصوصا که در هر صورت این دانشجو درس را نخواهد خواند.
۳ – اگر فرض کنیم که یک دانشجوی متوسط تا حد قبولی اطلاعات کسب کرده و به خاطر اشتباه محاسباتی یا اشتباه در فهم سوال یا ... نمره‌ی ۸.۵ گرفته، در این صورت نیز اگر استاد نمره‌ی قبولی ندهد، باعث هزینه بیشتر دانشجو (از نظر وقت) می‌شود. پس چه بهتر که نمرات نزدیک به ۱۰، نمره‌ی قبولی بگیرند.
و اما بحث:
۱ – ارزیابی این که دانشجویی اطلاعات کافی از درس دارد می‌تواند دارای اشتباه باشد. برای مثال به شخصه با این که در درس اقتصاد کلان ۲، فعالیت زیادی در کلاس داشتم ولی اگر علاقه‌ی شخصی من برای مطالعه در امتحان نبود، شاید اصلا مباحث پایه‌ای مربوط به IS-LM را متوجه نمی‌شدم. گرچه به نظر می‌رسد تعداد این اشتباهات به حدی زیاد نباشد که بحث اصلی را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین به نظر می‌رسد باید که در این موارد به این دانشجو نمره‌ی کافی را داد.
۲ -
*: اگر این مورد درست باشد،در این صورت اصلا چه نیازی به ارزیابی است؟ چون بالاخره که فردی که ۲ می‌گیرد هم مثل فردی که ۲۰ گرفته قبول می‌شود و هیچ افتادنی در کار نخواهد بود.
#: گرچه هر دو قبول می‌شوند ولی در رتبه بندی فردی که ۲ گرفته، بسیار پایین تر از فرد قوی خواهد بود و امروزه هم معدل نقش مهمی در استخدام دارد.
*: درست نیست. تقریبا در همه موارد خود مدرک مهم است. مثلا شما که نزد یک متخصص می‌روید، فقط می‌دانید که مدرک تخصص دارد یا مثلا وقتی که فردی مطلبی می‌نویسد، زیر آن می‌نویسد «دکتر فلانی» و معدلش را ذکر نمی‌کند. مدرک به طور کلی یعنی کسی اطلاعاتی در حد دکتری یا فوق لیسانس را دارد و این را دانشگاهی که این مدرک را صادر کرده تضمین می‌کند.
*: آقا اصلا استاد که این دانشجو را می‌بیند، نمی‌تواند در کلاس درس بگوید. همین بهتر که با نبود این دانشجو، کیفیت تدریس بالاتر برود.
#: از این رویه شاید بتوان نمره قبولی دادن به نمره ۲ را تایید کرد. ولی این کار نباید رویه‌ای شود برای سایر اساتید.
۳ –
در مورد ۳ هم من بحثی ندارم.